Smart MommyScheiden, het gooit je hele leven overhoop. Voor sommigen is het een opluchting na een periode van strijd en stress en voor anderen een schok met veel verdriet als gevolg. Iedereen gaat hier anders mee om, maar dat het een vervelende en lastige situatie is staat vast. Zeker wanneer er kinderen in het spel zijn. Natuurlijk probeer je als ouder alles zo goed mogelijk te regelen en je kind zo min mogelijk tot last te zijn. Alleen met alle emoties die je zelf al hebt vanwege de situatie is dat soms enorm moeilijk en heb je wellicht niet door wat je kind daadwerkelijk allemaal meekrijgt van de scheiding.
26 mei is “De dag van het gescheiden kind”. Hoe vertelt een kind wat het voelt tijdens de scheiding? Hoe vertelt een kind wat het wil na de scheiding? Als een kind moet praten over iets waarvoor de ouders zelf nog de juiste woorden moeten vinden, hoe moet een kind dit dan doen? Kinderen zijn in staat om het anders te doen, daarom krijgen zij op de ‘Dag van het gescheiden kind’ een stem. Hierbij 4 tips voor gescheiden ouders van 4 verschillende kinderen die hier, helaas, ervaring mee hebben.
Zet je eigen emotie even opzij (Brian, 20)
Mijn vader was de fout in gegaan. Dat wist hij heel goed. Pas na de scheiding kwam mijn moeder daar achter. Voor haar voelde het alsof mijn stiefmoeder alles had afgepakt, maar mijn vader was bang dat hij ons nooit meer te zien zou krijgen als hij het eerder had gezegd. Ik ben lang boos geweest op hem. Elke twee weken ging ik trouw naar hem toe, maar ergens had ik er ook geen zin in. Vandaag de dag hebben we een goede band. Op een dag heeft mijn vader het allemaal uitgelegd. Toen kwam ik er dus ook achter dat mijn moeder mijn vader echt heeft weggezet als het zwarte schaap. We zijn 10 jaar verder en nog krijgt mijn moeder geen ‘hallo’ uit haar strot tegenover mijn vader.
Nu maakt mij dat weinig uit, maar tijdens de ‘wisselmomenten’ was dat vreselijk. Mijn moeder keek mijn vader niet eens aan en uit mijn vader kwam een vage ‘hallo’. De spanning zat in de lucht en dat voelde niet goed.
Tot op de dag van vandaag spreken ze nog steeds niet met elkaar. Dat is ook niet nodig, want ik ga inmiddels mijn eigen weg. Mijn tip aan alle ouders die met een scheiding te maken hebben, is dan ook: zet je eigen emotie (heel even) opzij. Ik wist gewoonweg niet hoe ik met die spanning moest omgaan, waardoor ik ook vervelend gedrag ging vertonen. Alles was uiteindelijk verklaarbaar, ieders gedrag, maar het had toch fijn geweest als mijn ouders elkaar zonder gedoe gewoon zouden spreken.
Zo kan het ook (Mette, 15 jaar)
Ik was 8 toen mijn ouders gingen scheiden. Mijn vader was nog gek op mijn moeder, maar mijn moeder pikte al snel haar eigen leven weer op. Ik weet dat mijn vader nog jarenlang bloemen heeft gestuurd naar mijn moeder om maar te laten zien dat hij dol op haar was. Zelfs toen zij een andere man kreeg, bleef hij vasthoudend. Schattig eigenlijk wel. Hij wist wel dat het niet meer goed zou komen, maar tegenover mij liet hij zien dat mijn moeder de beste vrouw was die er bestond. Nog steeds kopen we samen een cadeautje voor haar verjaardag en neem ik iets lekkers mee voor moederdag. Mijn moeder vindt dat alleen maar leuk (want mijn stiefvader vergeet het ook nog best vaak :-))
Op mijn verjaardag is mijn moeder altijd van de partij. Ze komt dan niet als heel de familie komt, maar wel even daarvoor. Dan eten we samen een gebakje, drinken we wat en dan gaat ze eigenlijk alweer naar huis. Vrienden om mij heen vonden dit altijd vreemd. ‘Je ouders zijn toch gescheiden’, zeiden ze dan. Waarmee ze bedoelden dat je als ouders zijnde elkaar dan ook niet meer spreekt of zo. Zelfs mijn kinderfeestje heb ik gevierd met mijn moeder, vader en stiefvader. Zo kan het dus ook en ik vond het heel fijn. En nog steeds is het heel fijn.
Alimentatie is iets van jullie (Nienke, 17 jaar)
Mijn vader was vaak weg en verdiende ook het geld voor het gezin. Dat was duidelijk. Mijn moeder was er altijd voor mij. Ze kwam mij uit school ophalen, we aten samen tussen de middag en bracht mij naar bed. Mijn vader was duidelijk verantwoordelijk voor het verdienen van de centen en mijn moeder had de duidelijke zorgtaak. Ik vond het fijn dat ik geen sleutelkind was en mijn moeder thuis op mij aan het wachten was met boterhammen en we dan ook even konden bijkletsen. Dat maakt dat mijn moeder en ik een hele hechte band hebben.
Mijn vader zie ik maar af en toe, als het zo uitkomt. Hij is vaak in het buitenland voor zijn werk, dus als hij in Nederland is, dan ga ik wel een weekend naar hem toe. Ik weet dat mijn moeder alimentatie van mijn vader ontvangt sinds de scheiding. Alleen voor mij en niet voor haarzelf. Samen rooien we het wel. Mijn moeder werkt in de zorg en werkt heel hard. Ze heeft meerdere baantjes. Mijn vader vindt dat ze een baan op haar ‘niveau’ moet zoeken. Het gaat er in ieder geval om dat ze dan meer verdient. Want hij betaald zoveel euro’s per maand, daar hadden we al drie keer van op vakantie kunnen gaan. Die opmerking hoor ik elke keer als ik hem zie. Dan hoort hij mij helemaal uit wat wij met het geld doen. Waarom ik nog geen nieuwe schoenen heb gekregen en waarom ik niet gewoon een nieuwe jas krijg in plaats van die vintage jas van de rommelmarkt.
Ik snap dat mijn vader wil weten waar zijn geld naartoe gaat, maar ik vind echt dat hij dit met mijn moeder moet bespreken. Bespreek alimentatie met elkaar in plaats van met de kinderen. Wij kunnen er niks mee.
Verhuizen, alleen als het echt niet anders kan (Brent, 18 jaar)
Vandaag de dag kan ik zelf met de trein heen en weer. Ik fiets een stukje naar het station en pak dan rechtstreeks de trein naar Rotterdam. Nu ben ik 18, dus kan dat ook. Mijn moeder wilde na de scheiding graag terug naar haar eigen dorp waar ze is opgegroeid. Dat zit zo’n 150 kilometer verder dan waar mijn vader woont. Mijn vader woont nog steeds in ons huis. Met beide heb ik een supergoede band. Daardoor vind ik het nog steeds jammer dat ze zo’n eind uit elkaar wonen. Uit school op de fiets stappen naar mijn moeder als het mijn vaders weekend was, dat kon helaas niet. Gelukkig maken we al een tijd gebruik van Skype, waardoor ik beide toch met grote regelmaat zie. Ook al is dit via het schermpje. Natuurlijk snap ik van mijn moeder dat ze terug wilde, maar ik had wel heel erg het gevoel dat er niet naar mij geluisterd werd. Ik ben automatisch met mijn moeder mee verhuisd, maar ik miste mijn vertrouwde omgeving enorm. Mijn vrienden, de hangplek en de voetbalclub. Ik kon niet wennen aan het dorp en daarom ben ik uiteindelijk terug verhuisd naar mijn vader. Mijn moeder was er kapot van en had het gevoel dat ze alles fout gedaan had. Mijn vader heeft haar gelukkig duidelijk kunnen maken dat dit niet zo is, maar dat het voor mij beter zou zijn om terug te gaan naar mijn ‘plekkie’. Heel even heeft mijn moeder ook overwogen om weer terug te komen, maar inmiddels had ze een leuke baan en zag ik dat ze blij was dat ze bij haar familie kon zijn.
Ik heb het haar nooit kwalijk genomen, maar als ik toch een tip mag meegeven aan ouders, dan zou ik zeggen: blijf bij elkaar in de buurt wonen. Doordat ik wist dat mijn moeder gelukkiger was als ze naar het dorp zou verhuizen, heb ik lang mijn mond gehouden. Ik wilde mijn moeder niet dat schuldgevoel geven, maar zelf werd ik er ook niet blij van. Gelukkig zag mijn vader dat en hij heeft het uiteindelijk met mijn moeder besproken. Misschien… als ik het direct had gezegd dat ik niet wilde verhuizen, hadden mijn ouders nog bij elkaar in de buurt gewoond.
Als het om een scheiding gaat, willen ouders altijd het beste voor de kinderen. Dat is de ervaring. Maar als het erop aankomt en je als kind constateert dat het gewoon even niet zo lekker loopt of dat een kind het niet prettig vindt als de communicatie niet lekker loopt. Wanneer mag een kind een ouder hierop aanspreken? Vanuit die gedachte willen we ouders laten opschrijven met welke intentie zij de toekomst in gaan met de kinderen.
Een bundeling van verschillende intenties zijn opgenomen in een boekje. Een boekje wat blijft veranderen door de intenties die daar bijkomen.
Durf jij je intentie te delen? Kijk op: https://www.dagvanhetgescheidenkind.nl/deel-je-intentie/
