Smart MommyDit jaar zijn wij met Bram even kort op vakantie geweest, even het huis uit toen we beide vrij van werk waren. Ergens waar we niet hoefden te stofzuigen, de boodschappen hoefde te doen of het bed moesten verschonen. Gewoon: even lekker weg. Daarom hebben we voor Bram destijds een paspoort aangevraagd. Een ID kaart was ook een optie geweest. Maar, dachten wij, een paspoort is 5 jaar geldig en wellicht gaan we in de aankomende 5 jaar wel een keer buiten de EU op vakantie met Bram. Dan is het toch handig om al een paspoort te hebben dan dat we het dan alsnog moeten doen. Bij het op halen van het paspoort kregen we van de meneer achter de balie de vraag waarom we geen ID kaart hadden gehaald. Mijn man vertelde onze reden. Hij vond het maar gek dat we wellicht in de aankomende 5 jaar buiten de EU op vakantie wilde gaan met Bram: “Daar herinnert hij zich toch niets van”. Tja, daar heeft meneer wel een punt. Toch denk ik dat wanneer wij buiten de EU op vakantie gaan met Bram we dat toch voor onszelf doen. Niet per se voor Bram. De afgelopen vakantie deden we ook niet voor hem maar voor onszelf. Wij, als ouders, waren toe aan vakantie, ons kind inderdaad niet. En die vakantie was overigens heerlijk.
Er zijn toch genoeg redenen om wél verder dan de EU op vakantie te gaan? Een baby is bijvoorbeeld makkelijk te vervoeren op de bestemming zelf, in de wagen of draagdoek. Bij hotels, musea en vluchten kosten baby’s nog niets of weinig. Baby’s kunnen vaak makkelijk overal slapen. Daarnaast zit je voor een kind van nog geen 4 jaar nog niet aan schoolvakanties vast: ook ideaal!
Uiteraard kun je niet reizen zoals je zou doen zonder kind. Maar een roadtrip door Amerika of Canada lijkt mij een veilige reis. Zuidoost-Azië is iets avontuurlijker, maar waarom zou het niet kunnen? Wel lijkt het me goed om van tevoren na te denken over transport in het desbetreffende land. Hoe je zonder kinderen van nachtbus naar nachttrein door Vietnam kan crossen is het met een kleine misschien iets too much? Verder lijkt het mij slim om naar bestemmingen te gaan waar goede artsen en ziekenhuizen op niet te verre afstanden zijn. Maar of dit nou in Zuid-Duitsland, Limburg, Texel of Nieuw-Zeeland is, maakt dat echt uit? Uiteraard: de reis ernaartoe lijkt me een obstakel. Maar om het sowieso te laten omdat “hij zich daar toch niets van herinnert” lijkt mij niet de juiste insteek. Alsof we dan geen leuke dingen meer mogen of kunnen doen voor onszelf waarbij Bram gewoon mee gaat. Ik ben enorm benieuwd naar jullie mening en vooral ook jullie reiservaringen!
